పొన్నచెట్టు నీడకింద
మునిమాపు వేళల్లో
ఏమీలేని మనమధ్య
కబుర్లాడుతూ నాతో
ఓ అందమైన ప్రేమకి
ఊహనౌతాను
కొన్ని జ్ఞాపకాలు నీతో


నీ అన్వేషణలో
నా ఆనందాల్ని
వెదుక్కుంటూ స్వప్నిస్తాను
ఎన్ని జన్మలెత్తాలి నీ సాంగత్యానికి!!!
కలవో నా నిజానివో!!!
ఎవరివి నీవు?

అరుణ్‌ కుమార్‌ మరపట్ల

Arun Kumar Marapatla

ఈ కల్మష హ్రుదయ శుద్ధికి
ఎన్ని ఉప్పటి కన్నీళ్ళు కావాలి
పసి హ్రుదయం కోసం
ఎన్ని శుభ్రవేదనలు కావాలి!
ఎన్నెన్నో ఉప్పటి కన్నీళ్ళ యేరులో
మరెన్నెన్నో శుభ్రవేదనలనంతరం
ఎంత నిర్మలమైందీ మనస్సు !!!

అరుణ్‌ కుమార్‌ మరపట్ల

Arun Kumar Marapatla

విదిల్చే ప్రతి చూపులో
శతకోటి ప్రభాతాలు

అనర్హ ప్రేమలో
చూపుల స్పర్శకు
కనురెప్పల
అంతరాయాలు

అద్దాల గది
ఆకాశంలో
నీ నవ్వే
తొలి వేకువ

అవ్యక్త స్పందనల
నడుమ
అనర్హ ప్రేమ
ఆశగా ఎదురుచూస్తూ

ఈ తడి అక్షరాల్లో
నీ మౌనారాధన

అను క్షణికం

ఈ ఏకాంత నిశీధిలో
నీ తలపు ఓ తటిల్లత
నీ చూపుల్తో వేనవేల కాంతులీని
అనంత శూన్యానికి నెట్టి
హృద్విస్పోటనం చేశావు...

గ్రహశకలంలా చుట్టూ పరిభ్రమిస్తూ...
ఎడారి దారుల్లో ఏకాకిగా మిగిల్చావు
దిక్కులన్నీ పిక్కట్టిల్లేలా
వేయి ఆమనులొక్కసారిగా
పాడిన అనీశ రాగం...నీ పిలుపు


ఆలాపనని చీల్చుకుని వచే నిశ్శబ్దం నీ రాక
వెలుగు చారికల ఒడిలో నను దించి
వెన్నెల వర్షాన్ని కురిపించి
చిగురుటూహలకి ఆశల్ని రేకెత్తించి
మొగలిపూల మత్తెక్కించి
నా వాకిట
వేకువ జాము ముగ్గులా నిలిచావు!

మాటలన్నీ రాగాలై అనురాగాన్ని వర్షించి
విషాదాన్ని అమృతంగా తాగించి
ఒంటరిని చేసి వెళ్ళిపొయావు.

అను నిబద్దుణ్ణి చేసి
జ్ఞాపకాల దారాన్ని చిక్కుచేసి
పాశాన్ని బంధించి
ఆశల్ని శైథిల్యం చేసి
మోడుగా మిగిల్చి
నా నీడల్ని ఆవాహనం చేసుకెళ్ళావు!

సినీవాలిగా మార్చి
నైర్యాశ్యపు నెగళ్ళలోంచి
నెగ్గుకు రమ్మన్నావు!

హృద్విపంచిని మీటినా
వినిపించని వీణానాదం
నీ తలపుల నా గానం!

వలపు ఉత్తరానికి
చిరునామాగా నిలిచి
నిను పొదివి పట్టుకోలేక
దారి తప్పిన లేఖని

నీ ఊహా వీధులో
గగన విహారిని

వర్షం నీళ్ళలో
జారుకుంటూ వెళ్తున్న
కాగితపూల పడవని
నిను చేరుకోలేని
నా పయనం
అవతలి తీరానికి
ఒంతరిగా పంపి
నీ విషాదాన్ని
మంచులా కప్పేశావు

నా పాదాలకు
కొత్త నడక నేర్పి
నీకూ నాకూ మధ్య
కొలవలేని దూరాల్ని పెంచి
నిర్దయగా వేరైపోయావు!


ఎన్ని యుగాలపాటు
నీకై నిరీక్షణ
ఈ జన్మకు అనర్హుణ్నే
నువ్వో అసూర్యంపశ్యవి
నే తాకలేని కెరటానివి

అను రాధా
అను రాధా
లబ్ డబ్
లబ్ డబ్ లా
నా గుండె సవ్వడి
వినిపిస్తోందా

అందుకేనేమో
ఈ ఏకాంత నిశీధిలో
నీ తలపు ఓ తటిల్లత....

ఎద లోతుల్ని తడుముతున్న నీకు

అరుణ్‌ కుమార్‌ మరపట్ల

Arun Kumar Marapatla

నా నువ్వు

నా నువ్వు

విచ్చిన మల్లె
నీ
నవ్వు

తల పంకించే
ఆకు
నీ
నడక
పూ రేకు
ఎర్రదనం
నీ
సిగ్గు

ముద్దబంతి
నీ
ఛాయ

సెలనీటిపై
కాగితం పడవలు
నీ
మాటలు

అలల తాకిడి
నీ
జోలపాట

అమావాస్యే
నువు
లేకపోతే

దారంతా
సంపెంగ పరిమళాలు
నువ్వెళ్ళావని


కల్లాపి పై
వాకిట ముగ్గు
నా
నువ్వు


గ్రీష్మం
నీ
నిరీక్షణలో

గదంతా
వెన్నెల దుప్పటి
నీ
మోహం

అరుణ్‌ కుమార్‌ మరపట్ల

Arun Kumar Marapatla